Gabriel Urbain Fauré urodził się 12 maja 1845 Pamiers, zmarł 4 listopada 1924 w Paryżu –
francuski kompozytor i organista.
W latach 1854-1864 studiował w szkole muzycznej L. Niedermeyera, gdzie jego profesorem gry na fortepianie był Camille Saint-Saëns, po czym został organistą w kościele St. Sauveur w Rennes; po 1870 był w Paryżu organistą kościołów St. Honore d'Eylau, St. Supplice i od 1877 St. Madeline. W 1896 został na miejsce J. Masseneta profesorem kompozycji w Konserwatorium Paryskim, a w 1905 - dyrektorem tej uczelni (do 1920). Jego uczniami byli m. in. M. Ravel, Ch. Koechlin, F. Schmitt, J. Roger-Ducasse, A. Caplet, N. Boulanger, E. Vuillermoz, G. Enescu.
Fauré był mistrzem małych form, stąd przewaga w jego twórczości pieśni i utworów fortepianowych. Miał ogromną inwencję melodyczną, wrażliwość harmoniczną, poczucie proporcji, nie ulegając żadnym wpływom, doprowadził swoją sztukę do klasycznej prostoty i klarowności. Wraz z Cezarem Franckiem reprezentuje narodową muzykę francuską.
Pod koniec życia ogłuchł.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz