zmarł 22 lutego 1875 w Ville-d'Avray.
Został pochowany w Paryżu na cmentarzu Père-Lachaise.
Francuski malarz, jeden z najwybitniejszych pejzażystów XIX w.
Wiosny i lata spędzał we Francji w plenerze, malując małe i spontaniczne szkice pejzażowe (m.in. z Bretanii, Burgundii, Fontainebleau i Normandii), zimy w pracowni w Paryżu, pracując nad obrazami przeznaczonymi na Salon. Współpracował z barbizończykami. Malarstwo Corota cechuje poetycki nastrój, wnikliwa obserwacja natury, ściszona kolorystyka i wibracja światła.
Nawiązywał do starych mistrzów (np. N. Poussina, C. Lorraina, Vermeera van Delft).
W ostatnich obrazach posługiwał się techniką bliską impresjonizmowi (Katedra w Sens 1874). Wykonywał także akwaforty. Pozostawił ponad 3 tys. obrazów. Wywarł wpływ na impresjonistów. Łączył zalety klasycysty, romantyka i realisty. Zapoczątkował koncepcję pejzażu jako stanu duszy.
Wśród jego uczniów i malarzy, którzy oficjalnie uznawali się za kontynuatorów jego dziedzictwa artystycznego byli m.in. Camille Pissarro, Eugène Boudin, Pascal Dagnan-Bouveret i Berthe Morisot.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz