Marc Chagall

Marc Chagall, urodził się 6 lipca 1887 w Łoźnie koło Witebska, zmarł 28 marca 1985 w Saint-Paul-de-Vence – rosyjski malarz i grafik żydowskiego pochodzenia posiadający obywatelstwo rosyjskie i francuskie.

Urodził się w ubogiej rodzinie chasydzkich Żydów w Łoźnie (obecnie Białoruś). Był najstarszym z dziewięciorga dzieci. Ojciec przyszłego artysty, Chaskiel (Zakhar) Szagal, był sprzedawcą śledzi. Matka, Feige-Ite, była analfabetką zajmującą sie rodziną. Sam Chagall w swojej twórczości wracał do sielankowego okresu dzieciństwa, kiedy, pomimo biedy, dobrze czuł się w swoim rodzinnym witebskim domu.
Wstępne lekcje malarstwa pobierał u miejscowego nauczyciela Jehudy Pena. W wieku 19 lat wyjechał do Petersburga, gdzie rozpoczął naukę w Szkole Carskiego Towarzystwa Upowszechniania Sztuki u Mikołaja Roericha, a następnie w latach 1908-1910 w prywatnej szkole Jelizawiety Zwancewej u Leona Baksta.
W 1910 r. Chagall otrzymał stypendium umożliwiające mu wyjazd do Paryża. W tym okresie Chagall związał się z grupą malarzy skupioną wokół Montparnasse, spotykając się z awangardystami takiego pokroju jak Guillaume Apollinaire, Robert Delaunay czy Fernand Léger. Za sprawą Apollinaire'a wiosną 1914 roku miał pierwszą wystawę indywidualną w sławnej berlińskiej galerii "Der Sturm". W tym samym roku wrócił do Imperium Rosyjskiego, gdzie przebywał do 1922. W 1915 poślubił Bellę Rosenfeld- swoją Muzę, z którą miał córkę Idę.
Od 1922 roku mieszkał w Paryżu. W 1941-47 w USA.W 1944 roku zmarła żona malarza Bella,rok później związał się z gospodynią Virginią Haggard McNeil, z którą miał syna Davida. W latach 50. XX wieku przenieśli się do willi w Prowansji. Virginia opuściła Chagalla w 1952. 12 czerwca tego samego roku ożenił się po raz drugi z Valentine Brodsky, którą zwykł nazywać Vava. W 1966 małżeństwo przeniosło się do Saint-Paul-de-Vence.


Całe życie podejmował tematy z czasów swojego dzieciństwa i młodości w Witebsku, zaczerpnięte z obrzędów i zwyczajów żydowskich i życia rosyjskiego ludu. Często malował liryczne sceny miłosne. Już we wczesnych obrazach pojawiają się charakterystyczne cechy jego stylu, jak ekspresyjny kolor, naruszanie proporcji i zestawianie elementów świata realnego w nierealne układy. Około 1911 posługując się językiem poetyckiej metafory i zacierając granicę między światem realnym a fantastycznym stworzył własny indywidualny styl. W jego sztuce można odnaleźć elementy symbolizmu i ekspresjonizmu. Baśniowa atmosfera jego obrazów zapowiadała surrealizm.