Wlastimil Hofman

Wlastimil Hofman urodził się 27 kwietnia 1881 w Karlinie koło Pragi, zmarł 6 marca 1970 w Szklarskiej Porębie- był jednym z najwybitniejszych młodopolskich malarzy symbolistów.

Autoportret z wróżką,1920

Portret Dziecka

Wiosna,1918,

Zagubione szczęście1919

Starość i Młodość

Anhelli,1915

Najpierw związany z Krakowem, a od 1947 r. tworzącym w Karkonoszach. Uczeń i przyjaciel Jacka Malczewskiego był uznanym twórcą cykli młodopolskich "Madonn" czy "Spowiedzi".
Artysta uznawany jest za kontynuatora wyznaczonej przez Malczewskiego linii symboliczno-alegorycznego malarstwa zarówno w zakresie podejmowanych motywów ikonograficznych jak i stosowanej stylistyki oraz kompozycyjnych rozwiązań.
Wlastimil Hofman - "malarz wewnętrznego blasku" - jak go określił jego przyjaciel Jan Izydor Sztaudynger, zamieszkał w Szklarskiej Porębie, stając się największą osobowością artystyczną powojennych Karkonoszy.

W swojej twórczości Wlastimil Hofman zajmował się przede wszystkim malarstwem portretowym i religijnym, wielokrotnie też odnosząc się w swych obrazach do motywów narodowych i patriotycznych.
Tradycyjnym motywom  religijnym nadawał ludowy kostium - malował liczne wyobrażenia Madonny z Dzieciątkiem Jezus i wizerunki św. Jana Chrzciciela, przedstawiał w wielu wariantach motyw Piety, ukazywał sceny modlitewne.Jego umiejętność werystycznego odtworzenia rysów twarzy przejawiła się w serii autoportretów malowanych w różnych okresach życia, często - podobnie jak u Malczewskiego - finezyjnie upozowanych i dopełnionych alegorycznym sztafażem.